Onze Petran is niet meer...
Petran op 2 juni 2009 kwam je bij ons vanuit opvang het knabbelhuisje uit Deurne, waar ik je een paar weken eerder had gezien toen ik daar Toën daar op ging halen. Je was toen net binnen gekomen in de opvang en ik wat meteen verkocht toen ik je zag. Ik kreeg een foto van je mee die ik aan mijn vrouw kon laten zien die foto hangt nog steeds op het prikbord.Eindelijk 2 juni was het zover we mocht je op komen halen. Bever want zo heette je daar werd bij thuiskomst Petran. De koppeling met Bearke ging als vanzelf je liep de reisbox uit tikte een keer met je neus tegen Bearke en jullie waren maatjes.
In augustus van dat jaar werd Bearke gesteriliseerd/gecastreerd en konden jullie daarna geen vriendjes meer worden naar heel veel pogingen besloten jullie uit elkaar te halen. Er kwam een vriendinnetje voor je bij en wel een hele grote. Ze kwam hier als Bo maar het werd bij ons jouw Sjan
In mei 2010 kwam het grote moment we maakten een groep van jouw en je Sjan met de drie Iesjes.
Wat was je in het begin nog terughoudend
maar die grote blonde vrouw was toch wel aantrekkelijk.
De kleine rooie mevrouw vond je zeker in het begin maar eng maar je trok er zeker de afgelopen weken steeds vaken en meer mee op.
Je mede man in de groep had je een goede verstandhouding mee, geen hele dikke maatjes maar ook nooit ruzie.
Maar jouw Sjan bleef altijd je allerbeste vriendinnetje. Nergens lag je zo lekker tegen als tegen haar wollige vacht en als iemand eens lelijk tegen je deed beschermde ze je altijd.
Je deed je ding in de groep
maar was toch meestal ergens net buiten de groep te vinden. Je leek altijd maar in gedachte verzonken ergens te zitten, kop in de wind en langzaam meewiegend met je gedachten of toekijkend naar de rest. Alsof je zelf maar half begreep dat je net als hun een konijn was. En ze probeerde te doorgronden.
Zaterdagavond kwamen we laat thuis en toen we naar de ren liepen zagen we vier onrustige konijn rondlopen en overal aan snuffelen het verbaasde ons heel erg. Met het geven van het voer kwamen er maar vier we waren je kwijt. Dat waren ze aan het doen al de hele tijd, ze zochten hun vriendje Petran, ze waren je kwijt kleine man.
We gingen met ze mee zoeken en zochten in de hokken, op je favoriete verstopplekjes, we schoven alles aan de kant maar konden je niet vinden. De ren zelf gecontroleerd kon je ergens tussendoor geglipt zijn maar ook dat leek ons onmogelijk. We bedachten ons dat het heel erg hard geregend had die middag en je graafde zo graag in de zandbak. Het zou toch niet zo zijn dat je in een van je holen was verdronken of dat ze ingestort waren met jouw erin? Heel voorzichting hebben we de hele zandbak uitgegraven. Ondertussen werd elke schep zand zorgvuldig gecontroleerd door de rest van de konijnen. Lies en Sjan waren zelfs met me mee aan het graven. De tegels en het gaas van de bodem kwam in zicht maar nog steeds geen Petran. Nog eens gekeken in de ren en nu ook op eigenlijk onmogelijk te bereiken plekjes. Plekken die we eerder niet hadden gecontroleerd omdat daar een konijn niet of nauwelijks kon komen en zeker niet een konijn zoals jij Petran. Een konijn wat nooit ergens op klom of ergens opsprong. maar daar vonden we je wel, 1,5 meter hoog tussen twee houten platen verstopt... Je was niet meer.
We hebben je in de ren gelegd om je vriendjes afscheid te kunnen laten nemen. Ze kwamen snuffelden aan je en waste je nog een laatste keer. Sjan ging naast je liggen. Haar hoofd op je kleine stijf geworden lichaampje, maar ook zij kon je niet meer beschermen. De rest ging dicht bij je liggen. Na een hele tijd liepen ze een voor een weg Sjan bleef het langst bij je maar uiteindelijk stond ook zij op waste je nog een allerlaatste keer en ging op een afstandje zitten kijken.
We hebben je daarna een mooi plekje in de tuin gegeven.
Je word hard gemist lieve Kerel. Onze kleine tovenaar, onze kleine Petran, onze WK, onze Bever. Petranniegewannie het gaat je goed kerel. Bedankt voor de tijd dat je bij ons hebt mogen zijn.
Het snarennieuws.
Op basgitaar gebied ook weer wat te melden, vorig weekend een tripje gemaakt om een paar Belgische forumvrienden te bezoeken. Eerst bij Mister "Fender Yoda" Sanders langs geweest om wat Famos gitaartjes af te geven. Maar ook een gitaarkist vol losse onderdelen. Waar hij voor mij een erg leuk projectje van gaat fabriceren. Een lefty tele thinline short scale bas in shell pink.
Dat zelfde tripje ging door naar Bart. Bart had alweer een hele tijd terug een Defil Orlik2 bas voor me opgehaald bij hem in de buurt en was de hoogste tijd deze eens bij hem op te komen halen.
De bas is op een missende brugpup cover in goede staat de hals heeft ook een refin gehad en het logo op de kop mist. Na een afstelbeurt van Bart is de bas zelfs goed bespeelbaar iets wat een verbazende gewaarwording is op een defil bas dat heeft hem zeker en vast veel werk gekost.
De Defil Orlik 2 is uit de jaren 80 en van poolse afkomst. Orlik zou zoiets beteken als kleine adelaar. Deftige naam voor zo'n bas haha.
De avond zelf ingevuld het met zoeken naar vervangende en beter klinkende elementen voor de Squier Bronco van Bart en een oude aria diamond hollowbody bas. De Squier bronco is nu uitgerust met een ghs lipstick humbucker. (klinkt erg lekker) en de aria bas met een oud Egmond element wat ook meteen een pak beter klonk dan het originele element maar toch het vintage karakter van de bas in zijn waarde liet.
Ook heb terwijl ik mezelf dat plechtig beloofd had niet meer te doen een gitaar van Bart gekocht. Het zusje van de Astro bas die al eerder aan bod kwam in dit blog. De zeldzaamheid om een koppel Astro's bij elkaar te krijgen heeft me over mijn principe heen laten stappen.
Ook ben ik begonnen met langzaam aan de Astro bas weer terug in originele staat te brengen. De duimsteun verwijderd en ook de niet originele pupring van de neckpup vervangen. Meteen erachter gekomen waarom het bovenblad zo ontzettend bol staat: de bas zit voor de helft volgespoten met Purschuim! De reden is mij duidelijk en het werkt, feedback geeft de bas niet meer. Maar het is wel iets wat ik er nog uit ga proberen te halen in ieder geval genoeg om de druk op de body weg te krijgen. ben er al een tijd mee bezig geweest maar het is lastig eruit te krijgen. Ik heb nog twee originele knoppen ben dus nog op zoek naar nog een zo'n knop als ik die drie compleet heb ga ik kijken hoe ik de op de potmeters gelijmde gibson knoppen van deze bas af krijg en de originele er weer op.
Dat was het weer voor deze keer.
