Amper tijd om bij te komen van een druk weekend. Maandagavond een konijnenhok opgehaald bij vrienden van mijn zwager.(nog bedankt daarvoor!) Het hok paste niet bepaald in mijn Inca en stak een meter uit. Maar met wat vakkundig sjor werk heeft het de rit goed overleefd. Het was nog een behoorlijk gehengst om het bakbeest thuis in mijn uppie uit de auto en op zijn plaats te krijgen.
Een degelijk mooi groot hok. Met lades van RVS om het verschonen te vereenvoudigen. De originele pootjes heb ik vervangen voor zwenkwieltjes het volgende op mijn klus lijstje is nieuw gaas in de deurtjes zetten.
Samen met het oude castle hok wat we nog hadden en het nog niet zo lang geleden aangeschafte "koppelhok" begint het hier bijna op een mini-opvang te lijken.
Behalve de twee logeer konijnen die hier zijn om gekoppeld te worden een service die ik via BroerKonijn.com "aanbied" hebben we omdat de opvang overvol zat een tijdje een voedstertje van de opvang op visite gehad. Tooske. Zij is inmiddels weer terug naar de opvang in Baarlo verhuisd
En nu hebben we nog een prachtige ram zitten, genaamd Loebas. Hij is woensdag gecastreerd. Het is een heerlijke nijn. Nog niet helemaal goed gesocialiseerd maar dat gaat steeds beter. Nog twee weekjes wachten en dan mag hij het datingcircuit in. Tot die tijd blijft hij nog hier logeren.
Woensdag was er ook weer de halfjaarlijkse ent-dag bij de opvang waar 121 konijnen een APK keuring en hun entingen ontvingen. Ik had geluk de dierenarts wilde ook wel op de terugweg bij mij langskomen dat scheelde weer een heel gesleep met onze 9 konijnen. Lies zou nog een beetje gewicht mogen verliezen en we moeten de buitengroep toch nog minimaal eenmaal behandelen met Ivomec. De oormijt mij Sies is nog niet helemaal weg. Verder hebben we nog gelachen om onze pluizebol Sjan die er nu half in haar verharing net uitziet of er een botte grasmaaier overheen is geweest.
De koppeling tussen Jack en Lizzie die we afgelopen weekend zijn begonnen gaat heel erg de goede kant op. Jack is er heel rustig onder. Lizzie vind het nog wat spannend.
Het blog heet natuurlijk niet voor niets konijnen en basgitaren. Als er in een week geen updates in de collectie zijn wil ik een bas of een aantal bassen uit te collectie in het zonnetje zetten.
Geinspireerd door een paar "discussies" op het basgitaarforum zijn vandaag mijn Jolana's aan de beurt. Een half vergeten gitaarmerk uit het voormalige tjechieslovakije.
Als eerste pikken we de rare gele bas aan de linkerkant eruit.
De Jolana star Basso IX vanaf 1970 tot eind jaren 70 geproduceert in de Krnov (hoe spreek je dat in hemelsnaam uit?!) Een bizar bas. Short scale super super licht van gewicht en onnodig te zeggen geen biijzonder goede balans.Het geluid omschrijf ik het liefst als een elastiek op een kartonnen doos.
De bas ernaast is mijn favoriet van het stel. Ik heb een zwak voor hollowbody bassen en voor de kleur blauw op een bas dus deze moest ik gewoon hebben. De Jolana Kolorbas. Deze bassen werden vanaf eind 1972 gebouwd geen idee tot wanneer de productie doorliep. Het model heeft exact dezelfde body als de Rubin, Studio, Special,
Graziela, Pampero en Toronado gitaren EN bassen. Hoezo communistische manier van produceren, alles wat hollowbody is kreeg gewoon dezelfde body. De rubin en de kolorbas zijn zelfs geheel hetzelfde of de headstock na bij de Rubin is die 2x2 terwijl de Kolor bas 4 in lijn is.
Deze bas vind ik erg fijn spelen, mooi in balans en een lekker geluid. De tuners zijn niet de meest geniaal stabiele maar het is nog te doen. Word thuis veelvuldig van de muur gepakt om bepoteld te worden.
De next in line is een Jolana Superstar bass. Voor het eerst in productie genomen in 1979 en tot in de late jaren 80 in productie geweest. Deze bas is erg zwaar maar klinkt nog niet eens zo verkeerd eigenlijk. Ik ben zelf geen liefhebber van naturel bassen, mediumscale en ook niet van humbuckers. Dus echt veel speeltijd krijgt hij eigenlijk niet.
De laatste van het kwartet is de Jolana Iris bas. Hoewel hij semie lijkt is het eigenlijk gewoon een solidbody waar men een F gat in gefreesd heeft. Geproduceert vanaf 1973 en zeer duidelijk geinspireerd/leentje-buur-gespeeld van de fender telecaster. Het meest veel voorkomende Jolana basgitaar model en dan ook in grote getale geproduceerd jaren lang. Geen geweldenaar maar ook geen heel slechte bas. Leuk voor erbij.
Het blog zit er weer op. Hopelijk de volgende keer de ontknoping van de koppeling tussen Lizzie en Jack en hun gezamenlijk huiswaarts gaan naar Lizzie's huisje in Nijmegen.
Cheers Sef
